Τέλος στο κάπνισμα χωρίς έξτρα βάρος.

Οι αποφασισμένοι να κόψουν το τσιγάρο με αφορμή τα μέτρα της 1ης Ιουλίου έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από την στέρηση της νικοτίνης και το έξτρα βάρος αφού όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, η επιθυμία για φαγητό φουντώνει όταν το τσιγάρο σβήνει. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από πρόσφατη μελέτη, το 40% των Ελλήνων καπνίζει και μάλιστα κατά μέσο όρο 2.954 τσιγάρα τον χρόνο. Το 10% των καπνιστών, δηλαδή ένας στους δέκα Έλληνες δηλώνει πως θα κόψει το κάπνισμα μαχαίρι, με την εφαρμογή των νέων μέτρων, ενώ τέσσερις στους δέκα υποστηρίζουν ότι έχουν πάρει απόφαση να το μειώσουν, αφού δεν θα μπορούν να καπνίσουν σε δημόσιους χώρους. Όμως, το 80% των ανθρώπων που κόβουν το τσιγάρο παίρνουν κατά μέσο όρο έως τέσσερα κιλά τους πρώτους εννέα μήνες και αγγίζουν τα 5-6 κιλά τα δύο πρώτα χρόνια.

Σύμφωνα με την πνευμονολόγο και υπεύθυνη του Ιατρείου Διακοπής του Καπνίσματος στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, κ. Ιωάννα Μητρούσκα, αυτό συμβαίνει γιατί οι πρώην καπνιστές αποκτούν τους πραγματικούς ρυθμούς λήψης τροφής, ενώ έως πρότινος το κάπνισμα λειτουργούσε ως μέσο καταστολής της όρεξής τους. Ένας ακόμη «υπεύθυνος» για τα παραπανίσια κιλά φαίνεται να είναι το τσιμπολόγημα καθώς εκείνα τα λεπτά που η επιθυμία για ένα τσιγάρο είναι έντονη αυτομάτως οι άνθρωποι βάζουν στο στόμα τους αντί για τσιγάρο, τροφή. Παράλληλα, εκτιμάται ότι 20 τσιγάρα αυξάνουν κατά 8-11% τον βασικό μεταβολισμό, αποτέλεσμα που χάνεται με την διακοπή του, όπως υποστηρίζει ο διατροφολόγος-διαιτολόγος κ. Τασος Παπαλαζάρου.

Η συχνή κατανάλωση νερού προκαλεί το αίσθημα του κορεσμού και άρα καταστέλλει την όρεξη. Επιπλέον, καραμέλλες με έντονη γεύση όπως μέντα, κανέλλα και γαρύφαλλο αφήνουν στο στόμα μια αίσθηση καθαρότητας. Γενικότερα όμως, οι έντονες γεύσεις καλύπτουν τους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας μειώνοντας την επιθυμία για τσιγάρο. Στον κατάλογο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους όξινους χυμούς όπως η λεμονάδα και ο χυμός γκρέιπ φρουτ που έχει διαπιστωθεί ότι μπορούν να μετριάσουν την εθιστική δράση της νικοτίνης, ενώ αντίθετα η καφείνη, οι λιπαρές τροφές αλλά και το αλκοόλ που συνήθως είναι συνδεδεμένο με το τσιγάρο, είναι πιθανόν να την επιτείνουν. Καλή εναλλακτική του τσιγάρου αποτελεί και το ηλεκτρικό τσιγάρο.

Ρεπορτάζ για την εκπομπή "Ραδιουργίες" στη ΝΕΤ 105.8

"Εθισμένοι" στο διαδίκτυο οι Έλληνες

Με βάση τα αποτελέσματα των πρώτων επιστημονικών ερευνών που ανακοίνωσαν η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος και η Ένωση Ψυχιάτρων Παιδιών και Εφήβων, η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως στον εθισμό των νέων σε ίντερνετ. Σύμφωνα με τις μελέτες, το 8,2% των παιδιών στην Ελλάδα είναι εθισμένα στο Internet, ασχολούμενα με διαδικτυακά παιχνίδια έως και δέκα ώρες την ημέρα. Το αντίστοιχο ποσοστό στη Νορβηγία αφορά μόλις το 1,98% των εφήβων, στην Ιταλία το 5,4%, στη Νότιο Κορέα το 1,6%, ενώ στη Κίνα το ποσοστό δεν ξεπερνά το 5,52%. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η αιτία του προβλήματος έγκειται στο γεγονός ότι η ενασχόληση των Ελλήνων με το διαδίκτυο ξεκίνησε από εμπειρική ενασχόληση και όχι ως αποτέλεσμα συντονισμένης μαθησιακής διαδικασίας.

Οι φοιτητές και οι έφηβοι αποτελούν σταθερά τις ομάδες με τον υψηλότερο κίνδυνο για εθισμό. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αγόρια, ηλικίας 15 ετών περίπου, τα οποία παίζουν καθημερινά διαδικτυακά παιχνίδια είτε στο σπίτι τους είτε σε Ιντερνετ καφέ, με μέσο όρο χρήσης του υπολογιστή τις 5,5 ώρες, δηλαδή το λιγότερο 3 ώρες και το μέγιστο 10 ώρες.

Τα πρώτα συμπτώματα που εμφανίζονται είναι η καχεξία, λόγω των πολλών ωρών ενασχόλησης, η απομόνωση στο δωμάτιο και η κατάθλιψη. Σε πολύ όμως, σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχει αυτοκτονικός ιδεασμός και σοβάρη καταθλιπτική διαταραχή. Χαρακτηριστικά στη Νότιο Κορέα αναφέρθηκαν δέκα θάνατοι εφήβων από καρδιοαναπνευστικά αίτια σε Ιντερνετ καφέ και το 2,1% των παιδιών 6-19 χρόνων χαρακτηρίζονται ότι πληρούν τα κριτήρια για εθισμό στο διαδίκτυο.

Ως προς την πρόληψη του φαινομένου, σημαντική κρίνεται η έγκαιρη εξοικείωση των παιδιών με τις νέες τεχνολογίες. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί στον χώρο του σχολείου, σε ένα ελεγχόμενο δηλαδή περιβάλλον, με ισορροπημένη παρουσίαση και έγκαιρη ανίχνευση παθολογικών συμπτωμάτων. Στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης έχουν δημιουργηθεί στην Αθήνα η Μονάδα Εφηβικής Υγείας και στη Θεσσαλονίκη το Ειδικό Ιατρείο στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Πάνω από 50 έφηβοι έχουν προσέλθει μέσα σε 18 μήνες στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας με αίτημα την αντιμετώπιση της υπερβολικής χρήσης του διαδικτύου. Η λειτουργία του Ειδικού Κέντρου στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2008 και ήδη έχει δεχθεί 25 εφήβους για εξέταση.

Ρεπορτάζ για την εκπομπή "Ραδιουργίες" στη ΝΕΤ 105.8

Η κακοποίηση των παιδιών είναι έγκλημα.

Μόνο οι τηλεφωνικές καταγγελίες που έγιναν τον τελευταίο χρόνο στο Χαμόγελο του Παιδιού φτάνουν τις 677 και αφορούσαν 1337 παιδιά.

Ένα κορίτσι 3,5 ετών βρέθηκε να περιπλανιέται μόνο του σε κεντρική πλατεία της Αθήνας ενώ ο πατέρας της βρισκόταν σε μισολιπόθυμη κατάσταση λόγω χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών. Το παιδί είχε εμφανή σημάδια παραμέλησης και κακοποίησης.

12χρονη διαμένει με τον πατέρα της σε παράπηγμα σε άθλιες συνθήκες υγιεινής ενώ παραμελούνται οι βασικές της ανάγκες διατροφής και υγιεινής. Η ανήλικη τρώει σε κοινό πιάτο με τον σκύλο. Ο πατέρας της ανήλικης αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες ενώ το παράπηγμα, στο οποίο διαμένουν, επισκέπτονται συχνά εξαρτημένα άτομα και πιθανόν κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών παρουσία του παιδιού.

16χρονη κακοποιείται σωματικά από τον πατριό της και η μητέρα της είναι αμέτοχη. Ο πατριός είναι βίαιος και οπλοφορεί.

4 ανήλικα παιδιά ηλικίας 9, 7, 5 και 3 ετών κακοποιούνται καθημερινά από τους γονείς τους. Επιπλέον παρουσίαζουν εμφανή σημάδια παραμέλησης ενώ ο πατέρας τους οπλοφορεί και απειλεί τη ζωή των παιδιών.

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις δεκάδες ανώνυμες καταγγελίες κακοποίησης ανήλικων παιδιών που λαμβάνει καθημερινά ο Σύλλογος “Το Χαμόγελο του Παιδιού” .
Η κακοποίηση των παιδιών είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο που μαστίζει τις περισσότερες κοινωνίες. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με πολιτισμικούς και κοινωνικούς παράγοντες, και φυσικά εξαρτάται από τα πρότυπα τα οποία η κοινωνία επιβάλλει στους γονείς σχετικά με τους τρόπους ανατροφής, πειθαρχίας και συμπεριφοράς των παιδιών. Όταν λέμε κακοποίηση εννοούμε κάθε βίαιη και επιθετική συμπεριφορά ή ενέργεια που δημιουργεί βλάβη, τραύμα, πόνο, φόβο, απειλή, αίσθημα δυσαρέσκειας, δυσφορίας, αποστροφής ή ενοχής και έχει αρνητική επίδραση στο άτομο που τη δέχεται.
Η κακοποίηση εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Έτσι μπορούμε να μιλάμε για σωματική κακοποίηση δηλαδή για τον εκ προθέσεως τραυματισμό ενός παιδιού από κάποιον που έχει αναλάβει τη φροντίδα του ή για σεξουαλική κακοποίηση που είναι η προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας του παιδιού από ενήλικες ή μεγαλύτερα παιδιά. Συνήθως δράστες αυτής της μορφής κακοποίησης είναι άτομα του οικογενειακού, φιλικού και κοινωνικού περιβάλλοντος του παιδιού, άτομα που έχουν επαφές με το παιδί και σχέση εξουσίας μαζί του, ώστε να εξασφαλίσουν τη σιωπή του. Συναισθηματική κακοποίηση είναι ο τύπος της συμπεριφοράς, λεκτικής ή πρακτικής που θέτει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε κίνδυνο ενώ ως εκμετάλευση θεωρείται η με κάθε τρόπο χρησιμοποίηση του παιδιού για να αποκομίσει οφέλη ο ενήλικας που το χρησιμοποιεί. Παραμέληση αποτελεί η στέρηση του παιδιού από τις βασικές και απαραίτητες προϋποθέσεις ασφαλούς και υγιούς ανάπτυξής του όπως το καθαρό και υγιεινό σπιτικό, η τροφή και η ένδυση, η ιατρική περίθαλψη και η εκπαίδευση. Στις μορφές κακοποίησης θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και το λεγόμενο «σύνδρομο του αμέτοχου θεατή». Σε αυτή τη περίπτωση το παιδί δεν υφίσταται σωματικές κακώσεις αλλά εκτίθεται για μακρό χρονικό διάστημα σε διάφορες μορφές ενδοοικογενειακής βίας. Η βία μεταξύ των συζύγων είναι η χαρακτηριστικότερη μορφή αυτού του είδους, ενώ άλλες μορφές είναι η κακοποίηση άλλου αδελφού ή η βία εναντίον του παππού ή της γιαγιάς. Αλλά και η λεκτική βία αποτελεί μία από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του συνδρόμου του αμέτοχου θεατή.
Με βάση τα διεθνή δεδομένα, αναφορικά με το ετήσιο ποσοστό γεννήσεων και το εύρος των ηλικιών 0-18 ετών, εκτιμάται ότι στην Ελλάδα κακοποιούνται σοβαρά τουλάχιστον 4.000 παιδιά κάθε χρόνο, πάνω από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν σοβαρά ανάπηρα. Το σύνολο των περιπτώσεων κακοποίησης-παραμέλησης παιδιών όλων των μορφών και βαθμών σοβαρότητας εκτιμάται έως 20.000 το χρόνο!
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια στη χώρα μας υπήρχε μια άρνηση από τους γονείς και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, να δεχθούν ότι οι Έλληνες γονείς και ιδιαίτερα οι μητέρες κακοποιούν τα παιδιά τους. Έρευνες μεταξύ παιδιάτρων έχουν δείξει ότι όλοι οι παιδίατροι, κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, έχουν συναντήσει κακοποιημένα παιδιά σε ποσοστό 60% στα νοσοκομεία και κατά 40% στα ιδιωτικά ιατρεία. Το 10% των παιδιών ως πέντε ετών, που εξετάζονται στα εξωτερικά ιατρεία των Νοσοκομείων, για κάποιο τραυματισμό είναι κακοποιημένα. Τα κακοποιημένα παιδιά έχουν κοινό χαρακτηριστικό την υπερκινητικότητα, την επιθετικότητα με στοιχεία διάσπασης, την απουσία προσκόλλησης στους γονείς που τα κακοποιούν, ενώ έχουν την τάση να εξελίσσονται σε απροσάρμοστα άτομα και σε γονείς, που κακοποιούν τα δικά τους παιδιά. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά συνηθίζουν να ζωγραφίζουν με σκούρα, μελαγχολικά χρώματα το άτομο που τα κακοποιεί ή παραλείπουν κάποιο χαρακτηριστικό του. Για παράδειγμα η μικρή Ελένη που την κακοποιούσε συστηματικά ο πατέρας της, όταν της ζητούσαν να ζωγραφίσει την οικογένειά της ή δεν ζωγράφιζε καθόλου τον πατέρα της ή τον ζωγράφιζε με σκούρα χρώματα ακέφαλο.
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους; Συνηθέστερο χαρακτηριστικό είναι η κλινική διαταραχή της προσωπικότητας. Μερικοί από τους γονείς έχουν χαμηλή νοημοσύνη και προέρχονται από τις χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Εδώ πρέπει να προστεθούν η ανωριμότητα, η παρορμητικότητα και η μεγάλη ανάγκη για εξάρτηση. Επίσης οι γονείς αυτοί στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν υπάρξει θύματα ξυλοδαρμών ή κακοποίησης κατά την παιδική τους ηλικία από τους γονείς τους και ξεσπούν πάνω στα παιδιά τους ενεργοποιώντας τον μηχανισμό της ταύτισης με τον επιτιθέμενο. Πιθανό να έχουν ιστορικό κάποιας ψυχικής ασθένειας ή να κάνουν κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών. Έχει παρατηρηθεί μία ανεπάρκεια στο γονεϊκό ρόλο, όταν οι γονείς δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι τα παιδιά τους είναι ανώριμα εξαιτίας της ηλικίας τους. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει αντιστροφή στον ρόλο γονέα-παιδιού. Αυτό σημαίνει ότι ο γονιός περιμένει να λάβει αγάπη και στοργή από το παιδί του αντί να του δίνει ο ίδιος. Οι γονείς αυτοί είναι νάρκισσοι και δείχνουν μεγάλη ανωριμότητα. Παράλληλα έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και υποφέρουν από κατάθλιψη, κάτι που σχετίζεται με την ανεπάρκεια που αισθάνονται στην εκτέλεση του μητρικού και πατρικού τους ρόλου. Αυξημένη πιθανότητα να κακοποιήσουν ένα παιδί έχουν και οι έφηβοι γονείς, οι οποίοι είναι κάτω των 17 ετών και οι γονείς των ανεπιθύμητων - εξώγαμων παιδιών.
“Το Χαμόγελο του Παιδιού” σε συνεργασία με 933 Οργανισμούς από 135 κράτη παγκοσμίως προσπαθούν να αφυπνίσουν και να κινητοποιήσουν το κράτος, τους δημόσιους λειτουργούς, τις αρμόδιες υπηρεσίες αλλά και τους ίδιους τους πολίτες. Μέσω της εθνικής τηλεφωνικής γραμμής 1056, που λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο επί επτά ημέρες την εβδομάδα, δέχεται καθημερινά καταγγελίες που αφορούν περιστατικά κακοποίησης παιδιών, ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως εργαλείο συμβουλευτικής παιδιών, γονέων και εφήβων. Κατά το έτος 2005 καταγράφηκαν συνολικά 242 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών. Από αυτές 149 (62%) ήταν ανώνυμες και 93 (38%) επώνυμες. Οι καταγγελίες που έγιναν το παραπάνω έτος αφορούσαν στo σύνολό τους 351 παιδιά, από τα οποία 197 ήταν αγόρια και 154 κορίτσια. Οι μισές περιπτώσεις αφορούσαν παραμέληση και εγκατάλειψη παιδιών (56%). Περίπου το 5% των καταγγελιών αφορούσαν σεξουαλικές κακοποιήσεις, ενώ το 31% σωματική κακοποίηση παιδιού. Το 6% των περιπτώσεων είχε να κάνει με την εξώθηση σε επαιτεία και το 2% με εξώθηση σε πορνεία.
Όσον αφορά τις ηλικιακές ομάδες των παιδιών που υπέστησαν κακοποίηση, από τα 351 παιδιά στο σύνολο τα 154 ήταν από 0-6 χρονών και τα 134 από 7-12 χρόνων ενώ ο αριθμός κακοποίησης των εφήβων ήταν εξαιρετικά μικρότερος και φτάνει τους 63 σε ηλικίες 13 με 18.
Στις μορφές κακοποίησης κυριαρχεί η παραμέληση και εγκατάλειψη παιδιών με ποσοστό 51% (180 παιδιά), ακολουθεί η σωματική κακοποίηση με 34% (116 παιδιά) και η εξώθηση σε επαιτεία με 10% (38 παιδιά). Λιγότερο συχνό υπήρξε το φαινόμενο της εξώθησης ανηλίκου σε πορνεία και της σεξουαλικής κακοποίησης με ποσοστά 3% (11 παιδιά) και 2% (6 παιδιά) αντίστοιχα.
Αναφορικά με τη σχέση μεταξύ θύματος και θύτη, στο σύνολο των καταγγελιών προέκυψαν τα ακόλουθα στοιχεία: γονείς 103 περιπτώσεις (29%), μητέρα 122 περιπτώσεις (35%), πατέρας 81 (23%), άλλο 45 (13%). Όλες οι παραπάνω καταγγελίες στάλθηκαν στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές προς διερεύνηση.
Την περασμένη χρονιά, το 2008 ο αριθμός των καταγγελιών για κακοποίηση ανήλικων παιδιών έφτασε στις 677 καταγγελίες, από τις οποίες το υψηλότερο ποσοστό έγιναν ανώνυμα 94%, δηλαδή 636 ανώνυμες, ενώ μόνο το 6%, δηλαδή 41 ήταν επώνυμες. Ο αριθμός των κακοποιημένων παιδιών έφτασε στα 1337 ανήλικα παιδιά. Τα αγόρια παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ποσοστό 45%, δηλαδή 600 αγόρια κακοποιήθηκαν ένω τα κορίτσια βρίσκονται σχετικά κόντα με ελάχιστη μείωση δηλάδη 544 κορίτσια με ποσοστό 40%. Στον αριθμό των κακοποιήμένων παιδιών προστέθηκαν ακόμη 193 (15%) παιδιά των οποίων δεν έγιναν γνωστά το φύλο ή η ηλικία τους. Παρατηρούμε ότι οι ηλικίες όπου παρουσιάζεται το φαινόμενο της κακοποίησης είναι παιδιά από 0-6 ετών καθως και από 7-12 ετών. Αυτές οι δύο ηλικιακές ομάδες αποδεικνύεται ότι κακοποιούνται συχνότερα, με ποσοστό 35% και 30% αντιστοιχα. Μιλάμε ουσιαστικά, ότι το 2008 κακοποιήθηκαν 473 παιδιά ηλικίας μεχρί 6 ετών και 424 ηλικίας μέχρι 12 ετών. Στους εφήβους, ο αριθμός κακοποίησης παρουσιάζεται μικρότερος, περίπου 244 έφηβοι ηλικίας από 13-18 ετών υπέστησαν μορφές κακοποίησης.
Οι συχνότερες καταγγελίες φαινομένων κακοποίησης αφορούν την παραμέληση / εγκατάληψη ανηλίκων καθώς και την σωματική κακοποίηση. Την χρονιά που μας πέρασε εγκαταλήφθηκαν 593 παιδιά και υπέστησαν σωματική κακοποίηση 578 ανήλικα, με ποσοστά 44% και 43% αντίστοιχα. Οι υπόλοιπες μορφές κακοποίσης βρίσκονται σε χαμηλότερα επίπεδα, με τελευταίο φαινόμενο την εξώθηση στην πορνεία, όπου παρουσιάστηκε το 2008 με ποσοστό 2%, δηλαδή περίπου 28 ανήλικα παιδιά ωθήθηκαν προς την πορνεία.
Στο σημείο αυτό προκύπτει το ερώτημα, η κακοποιήση από που προέρχεται; Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της οργάνωσης Το Χαμόγελο του Παιδιού, τα παιδιά κακοποιούνται συνήθως είτε από την μητέρα είτε και από τους δύο γονείς. Βέβαια, η μητέρα παρουσιάζει το υψηλότερο ποσοστό 37%, ενώ ακολουθούν με ελάχιστη διαφορά και οι δυο γονείς με ποσοστό 35%.
Αναλύοντας τα στατιστικά στοιχεία του 2005 και του 2008, παρατηρούνται αυξομειώσεις τόσο στον αριθμό των κακοποιημένων παιδιών όσο και στις μορφές κακοποίησης. Αναλυτικότερα, σε διάστημα τριών χρόνων ο αριθμός των καταγγελιών τριπλασιάστηκε, δηλαδή από 242 καταγγελίες το 2005 φτάσαμε στις 677 καταγγελίες το 2008. Μεγάλη αύξηση σημειώθηκε και στον αριθμό των κακοποιημένων παιδιών. Ο αριθμός των κακοποιημένων παιδιών τετραπλασιάστηκε μέσα σε μια τριετία, από 351 κακοποιημένα ανήλικα παρουσιάστηκαν 1337 παιδιά που υπέστησαν μορφές κακοποίησης. Σχετικά με τις ηλικίες, στις οποίες παρατηρείται η μεγαλύτερη κακοποίηση, δεν φαίνεται να έχει αλλάξει σημαντικά. Τόσο το 2005 όσο και το 2008 δύο ήταν οι ηλικιακές ομάδες όπου παρατηρούνται τα συχνότερα περιστατικά: Από 0-6 ετών και από 7-12 ετών θεωρούνται οι περισσότερο ευαίσθητες ηλικίες που υπόκεινται σε διάφορες μορφές κακοποίησης.
Τόσο το 2005 όσο και το 2008, οι μορφές κακοποίησης παραμένουν οι ίδιες με μόνη διαφορά ότι την περασμένη χρονιά εμφανίστηκε μια νέα μορφή κακοποίησης, η ψυχολογική / συναισθηματική κακοποίηση με ποσοστό 4%. Σε διάστημα τριών ετών σημειώθηκε μείωση κατά 7% στην παραμέληση / εγκατάληψη των παιδιών, ενώ αυξήθηκε η σωματική κακοποίηση κατά 9% και η σεξουαλική κακοποίηση αυξήθηκε κατα 2%. Πιο συγκεκριμένα, το 2005 η παραμέληση / εγκατάληψη από 51% μειώθηκε στο 44% το 2008, ενώ η σωματική κακοποίηση από 34% αυξήθηκε στο 43% καθώς και η σεξουαλική κακοποίηση από 2% παρουσίασε αύξηση με ποσοστό 4%.
Τέλος, από τον συγκριτικό απολογισμό μεταξύ του 2005 και του 2008 προκύπτει αύξηση τόσο των μητερών όσο και των δύο γονιών, οι οποίοι κακοποιούν τα ανήλικα παιδιά τους. Ειδικότερα, το ποσοστό των μανάδων που προβαίνουν σε κακοποίηση των παιδιών τους αυξήθηκε κατά 2% καθώς αυξήθηκε κατά 6% και το ποσοστό των δύο γονιών.

Σύνολο καταγγελιών Αριθμός περιστατικών % αύξηση
Έτος 2005 242
Έτος 2008 677 300%
Σύνολο 919

Η έρευνα για τα κακοποιημένα παιδιά στην χώρα μας, απέδειξε ότι μεσα σε μια τριετία, δηλαδή από το 2005 έως το 2008 δεν παρατηρήθηκαν ουσιαστικές αλλαγές και καμία μείωση των κακοποιημένων παιδιών. Το πρόβλημα του φαινομένου κακοποίησης ανηλίκων εξακολουθεί να υφίσταται και όσο περνάνε τα χρόνια σημειώνονται αυξήσεις και αυξάνεται ο αριθμός των καταγγελιών. Τα συχνότερα περιστατικά όπως και τα περιστατικά που μας ανέφεραν υπεύθυνοι της οργάνωσης “Το χαμόγελο του παιδιού” ανάφερονται κυρίως σε παραμέληση / εγκατάληψη καθώς και σε σωματική κακοποίηση. Στο σημείο αυτό να πούμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό κακοποιημένων ανηλίκων στην Ελλάδα κακοποιείται από τους ίδιους τους γονείς και κυρίως από την μητέρα. Είναι τραγικό να παρατηρούνται φαινόμενα κακοποίησης από τις ίδιες τις μητέρες των παιδιών. Όσο και αν ακούγεται περίεργο, διότι ποιός μπορεί να φανταστεί ότι η ίδια η μάνα που γέννησε το παιδί της να το κακοποιεί, δυστυχώς οι μητέρες αποτελούν τους κυριότερους θύτες στην κακοποίηση των παιδιών τους.
Το φαινόμενο της κακοποίησης ανηλίκων όμως, που θα φτάσει; Πόσα άλλα περιστατικά θα σημειωθούν τα επόμενα χρόνια; Δυστυχώς, η κακοποίηση ανηλίκων κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και η κοινωνία θα πρέπει να λάβει δραστικότερα μέτρα. Ίσως να είναι αδύνατον να σταμάτησει το φαινόμενο κακοποίησης ανηλίκων, όμως πρέπει τα επόμενα χρόνια να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών που υπόκεινται σε διάφορες μορφές κακοποίησης. «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το Παρελθόν - Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το Μέλλον».

Ερευνητικό ρεπορτάζ που διεξήχθει στα πλαίσια του μαθήματος "Εργαστήριο Δημοσιογραφίας ΙΙΙ"

Επιμέλεια: Νάντια Σκεπετάρη