Δήθεν αποχή.

Τις τελευταίες μέρες έχουν ακουστεί πολλά για το ποσοστό της αποχής (47%) στις Ευρωεκλογές. Έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες σε αυτό το «φαινόμενο» με κυρίαρχη αυτή που άκουγα και προ των εκλογών, από αυτούς που δεν θα ψήφιζαν, περί αποχής ως πολιτικής στάσης. Είναι λέει, απογοητευμένοι και αγανακτησμένοι από τα κόμματα και γενικότερα από το πολιτικό σύστημα – «γενικότερα» το ονομάζουμε τώρα, είναι άλλωστε μια ασφαλής απάντηση της άγνοιας που μας διακατέχει στο τομέα αυτό.
Σίγουρα υπάρχουν πολίτες που πράγματι ήθελαν να περάσουν ένα μήνυμα με αυτή τους τη στάση, είναι άλλωστε αρκετά μεγάλο το ποσοστό της αποχής για να το αμφισβητήσουμε. Θεωρούν ότι γυρνούν την πλάτη τους στο πολιτικό σύστημα. Δείχνουν ότι αυτή η στείρα και χωρίς νόημα αντιπαράθεση που διεξάγεται γύρω τους δεν τους αγγίζει. Αυτό είναι το πρώτο και πιο ασφαλές ίσως συμπέρασμα που διεξάγεται σχετικά με την αποχή.
Το δεύτερο και πιο ανησυχυτικό είναι ότι αυξάνεται η αδιαφορία. Η σκέψη πως η ψήφος δεν αλλάζει το αποτέλεσμα κυριαρχεί ανάμεσα σε αυτούς που επέλεξαν να απέχουν από τις τελευταίες εκλογές. Το γεγονός ότι δεν πιστεύουν πλέον στην αλλαγή τους ωθεί στο να εκφράζονται με την απουσία τους και όχι με την παρουσία τους, κάτι που αφήνει πολλά περιθώρια σε νικητές και χαμένους να καλύπτουν τα κενά προεκλογικά τους λόγια.
Στην πραγματικότητα όμως αποχή ως πολιτική στάση δεν υπάρχει. Λίγο ο καλός καιρός, λίγο το τριήμερο που ενέπεσε μαζί με τις εκλογές, λίγο η τεμπελιά, λίγο και το γεγονός ότι οι Ευρωεκλογές δεν είναι υποχρεωτικές, ήταν ικανοποιητικοί λόγοι ώστε να συνοδεύσουν την γενικότερη αφέλεια και αδιαφορία για τα πολιτικά πεπραγμένα. Το μέλλον όμως δεν καθορίζεται από τις επιθυμίες των ολίγων. Και η αποχή αυτών που δεν ψήφισαν δείχνει ότι αποδέχονται αυτή τη άποψη. Ουσιαστικά με την αποχή τους δήλωσαν άγνοια και όχι δυασαρέσκεια.
Η απομάκρυνση από τα κοινά δεν σημαίνει ότι θα αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο, ότι αυτοί στους οποίους απευθυνόταν το μήνυμα – αν υπήρχε κάποιο ουσιαστικό μήνυμα - το έλαβαν και θα το επεξεργαστούν. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί η πορεία των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων στην Ελλάδα έχει αποδείξει το αδιέξοδο του πολιτικού συστήματος. Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων. Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είπε άλλωστε ότι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά θα επιβληθούν νέοι φόροι. Μετά πως μπορώ να ελπίζω ότι έλαβε το μήνυμα που με τόσο κόπο και εγώ προσπάθησα να του στείλω, κάνοντας μαύρισμα στις πλαζ;
Είναι ένας φαύλος κύκλος που υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθεί να υπάρχει αν δεν κατανοήσουμε ότι μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον μας. Αδιαφορώντας για τη συμμετοχή στα κοινά γινόμαστε συνυπεύθυνοι για την κατάσταση που βρίσκεται το πολιτικό σύστημα και άρα άξιοι της μοίρας μας.
Μπορεί κάποιοι να θεωρούν την αποχή μορφή διαμαρτυρίας και μάλιστα ισχυρής, είναι δικαίωμά τους. Αλλά να μην αρχίσουν ξανά τα παράπονα τις επόμενες ημέρες για την “διεφθαρμένη πολιτεία” όταν αυτοί είναι που συνυπέγραψαν για την διαιώνησή της.